De geur van tijgerbalsem sloeg direct op mijn ogen toen ik de kleedkamer in liep. Het was een aangename temperatuur om te lopen, dus ik liep snel weer naar buiten. Naar de start in het dorp waar ik zo lang gewoond heb. De Oostland Halve Marathon 2019. De kick-off van het najaar!
Het idee om mee te doen kwam eigenlijk pas een week voordat de race plaatsvond. Het was al de 7e keer dat deze loop werd georganiseerd en ik had er nog nooit aan meegedaan, vanwege diverse redenen (geen zin, geen tijd etc). Maar na een zomer zonder wedstrijden en een langdurige periode met pijntjes vond ik dit een mooi moment om het najaar af te trappen met de Oostland Halve Marathon 2019.
Dus op zondagochtend 8 september vertrok ik richting het centrum van Pijnacker om mij snel in te schrijven. Nummer 400 werd aan mij uitgereikt en ik speldde het nummer op. Na het afleveren van de spullen was het tijd om naar de start te gaan.
De Race
Omdat ik zo lang liep te kwakkelen met verschillende pijntjes, besloot ik om deze wedstrijd gewoon rustig te gaan lopen. Als ik denk aan rustig dan heb ik een 1:55 in mijn hoofd voor de halve marathon. Het startschot klonk en we vertrokken.
De eerste kilometer nog door het dorp heen en daarna verlieten wij Pijnacker voor de omringende natuur. Ik keek na 1 kilometer op mijn horloge en zag 5:07 staan. Dit vond ik eigenlijk te snel, maar ik besloot even niet meer te kijken. Ik had een lekkere pas te pakken en na 3 kilometer zag ik zelfs een 5:00 op mijn horloge staan. Dit was het moment dat ik besloot dit ritme vast te houden, tot dat ik of een pijntje ging voelen, of dat ik moe zou worden.
Deze loop neemt je mee van Pijnacker naar Berkel en Bergschenhoek. Uiteindelijk loop je een hele grote slinger door de Groenzoom tussen Pijnacker en Zoetermeer in. Deels verhard en deels half verharde paden. Na een kilometer of 7 kon ik het ritme nog steeds vasthouden en inmiddels liep ik met een groepje mee. Het leuke aan wedstrijden waar maar een paar honderd mensen aan meedoen is dat je mensen veel beter kunt herkennen en je dus makkelijk met mensen mee kunt lopen.
Kilometer 15
toen ik eenmaal de 15 kilometer grens passeerde begon ik wel een beetje angstig te worden. Dit was het moment waar in juni in Amersfoort alles pijn begon te doen en ik bijna niet meer kon lopen. Dit gebeurde deze keer gelukkig niet en ik kon lekker door blijven lopen.
Finish
In de laatste kilometer had ik nog wat adem over en besloot ik een sprint te trekken. De groep waar ik zo’n 10 kilometer mee samen had gelopen, liet ik achter mij en ik begon het ritme op te voeren. In de finishstraat sprintte ik samen met een andere man naar de finish en ook hem liet ik achter mij. Uiteindelijk kwam ik in 1:46:36 over de finish
Conclusie
Soms moet je gewoon lekker gaan lopen en dan pas kijken hoe het gaat. Van te voren was ik angstig voor pijntjes en die kwamen helemaal niet. Doordat ik het nu achter mij liet en gewoon lekker ging lopen kon ik optimaal genieten van de omgeving en de wedstrijd. En wat kan hardlopen dan fijn zijn. Op naar de volgende wedstrijden!
Eén antwoord op “Raceverslag: Oostland Halve Marathon 2019”