Sinds kort woon ik in Zoetermeer. Tijdens de selectie van mijn evenementen in aanloop naar de marathon van Londen, was er één evenement waar ik eigenlijk niet omheen kon. De Halve van Zoetermeer. Vandaag was het zo ver!
De Halve van Zoetermeer start vanaf de parkeerplaats van Dekker, Slechts enkele honderden meters van mijn appartement. Geen lange reistijd, niet uren van te voeren met de rugzak naar een evenement toe. Vandaag kon ik gewoon 20 minuutjes voor de start de deur uitlopen. Weinig wind, 7 graden en een heerlijk zonnetje, maakte de omstandigheden perfect.
Achter het vlaggetje aan
Toen ik het startvak in liep, wist ik nog niet zo goed welk tempo ik wilde lopen. Ik praatte met wat mensen over hun doelen en ging toen nadenken over wat ik wilde. Mijn belangrijkste doel van het voorjaar is fit blijven en goede de marathon in Londen kunnen lopen.
Met nog een paar minuten voor de start zag ik de pacers aankomen lopen. Dit bracht mij op een idee. De omstandigheden waren goed, ik voelde me goed, dus waarom niet mee met de pacer van 1:45 (mijn PR). Mijn keuze was gemaakt en ik vertrok met een grote groep mensen die allemaal 1:45 wilde lopen.
Het deel met de pacer
Al snel kwam ik in een lekker ritme. De pacer liep goede kilometertijden en ik liep op een mooie plek in de groep, waardoor ik volledig uit de wind werd gehouden. Voor het eerst liep ik ook met muziek in, zodat ik mij goed kon focussen op het lopen. De eerste kilometers vlogen voorbij en ik voelde mij goed. langzaam begon ik na te denken of er een moment zou komen dat ik de pacer wilde verlaten om sneller te lopen dan 1:45. we passeerde zonder problemen het 8 kilometer punt.
De gedachte om zelf op avontuur te gaan naar een nog snellere tijd bleef in mijn hoofd spoken. We liepen na 10 kilometer op een fietspad waar veel tegenliggers kwamen en dat zorgde ervoor dat de kilometertijden wat terugliepen. In mijn hoofd zat om pas bij 15 kilometer de groep te verlaten en te kijken wat er mogelijk was, maar ik besloot het eerder te doen. Rond het 12 kilometer punt, werd er bij een waterpunt wat afgeremd en dit was voor mij het teken om zelf verder te gaan.
Op avontuur
Het voordeel van meelopen met een pacer is dat je zelf nergens aan hoeft te denken. Je loopt niet te langzaam en je blaast jezelf niet helemaal op. Daarbij heb je bij een pacer een grote groep waar je uit de wind kunt lopen. Toch besloot ik alleen verder te gaan. Mijn benen voelde goed en ik had nog voldoende energie over voor mijn gevoel. De laatste 9 kilometer zou ik alleen gaan lopen
Zelden ben ik zo geconcentreerd geweest met lopen. Mijn idee was om het tempo op te schroeven en dat zo lang mogelijk vast te houden. snel had ik een voorsprong van 100 meter op de groep met de pacer. Ieder kilometer haalde ik weer mensen in en liep ik verder uit op de groep. Ik begon te rekenen en kwam tot de conclusie dat als ik dit vol kon houden, ik mijn PR van 1:44:55 zou gaan verpulveren.
De laatste loodjes
De laatste paar kilometer stond er wat publiek en raakte ik nog meer gemotiveerd om een mooie tijd neer te zetten. Mijn hartslag steeg wel, maar ik kon het allemaal goed managen. De laatste kilometer liep vlak langs mijn appartement, dus had ik veel herkenningspunten. Waar je voor 1:45 ongeveer 4:58 per kilometer moet lopen, liep ik in het laatste deel al mijn kilometers tussen de 4:34 en 4:43. Hiermee liep ik enorm uit op het schema van mijn PR.
Uiteindelijk kwam ik over de finish in 1:41:32, ruim 3 minuten sneller dan mijn vorige PR. Kleine kanttekening is wel dat voor mijn gevoel (en GPS) het parcours zo’n 200 meter te kort was. Desalniettemin mag dit de pret niet drukken. Een PR is een PR!
Op naar de volgende!
