Het is alweer een jaar geleden dat mijn wekker afging om half 7 op zondagochtend. Het was toen marathondag en daarnaast ook nog mijn verjaardag. Inmiddels zijn we een jaar verder, ben ik maandag alweer jarig en heb ik in de tussentijd geen marathon meer gelopen. Op korte termijn zit er ook niets aan te komen. Een jaar zonder marathon en ik moet nog even geduld hebben.
Vorig jaar was het de ene teleurstelling na de andere. Na het beginnen aan een gedegen marathonschema viel in maart het doek al. Alle zinnen werden toen gezet op een marathon in oktober, maar ook die marathon zette ik een maand later al uit mijn hoofd. Uiteindelijk besloot ik zelf een marathon te lopen op mijn verjaardag. Een onwijs leuke ervaring, maar het kwam niet in de buurt van mijn marathon ervaring van 2019 toen ik de marathon van Rotterdam liep.
Marathon: vorm en motivatie
Na mijn allereerste marathon had ik de smaak goed te pakken. Nouja niet direct, want eerst moest ik natuurlijk even bijkomen. Maar binnen enkele maanden had ik startbewijzen binnen voor de grootste marathons in Europa, namelijk Berlijn en Londen. 2020 zou het jaar worden dat ik mijn mooiste marathons ooit zou gaan lopen. Ik hoef denk niet meer te vertellen wat er daarna gebeurde. De noodoplossing was een solo marathon. Een marathon lopen in Zoetermeer is natuurlijk leuk, maar ik ga er voor het mooie vanuit dat het niet in de buurt komt van de marathons die mij nog te wachten staan.
Het lange wachten op deze marathons, brengt ook een hoop ups & downs met zich mee als het gaat om motivatie en vorm. Als ik afgelopen september de marathon van Berlijn had kunnen lopen, had ik waarschijnlijk een dik pr gelopen, maar op dit moment zou ik echt geen startnummer willen opspelden. Het lange wachten zorgt er ook voor dat ik periodes ken waarin ik enorm gemotiveerd ben en periodes waarin het een stuk minder is. Het moet nu maar eens afgelopen zijn met al die onzekerheden. Ik wil kunnen toewerken naar een marathon en een pr. Want een pr schijnt alleen te tellen in een wedstrijd – heb ik gehoord. Nog een lange weg te gaan dus. En daarbij zou een medaille als beloning voor een mooie prestatie ook wel meer dan welkom zijn. Mijn laatste medaille kreeg ik – als ik de chocolade medailles niet meetel – bij de CPC in maart 2020.
Glazen bol
Oke, ik zit nu een jaar zonder marathon en ik durf echt niet te zeggen hoeveel maanden hier nog bij gaan komen. Vorige week ontving ik wel een positief bericht uit Berlijn dat zij goede hoop hebben dat de marathon gelopen gaat worden op zondag 26 september. Londen heb ik verplaatst naar april 2022. Dus de komende tijd zou ik goed moeten zitten qua marathons. En daar heb ik dan natuurlijk ook onwijs veel zin in!
Maar als ik iets heb geleerd het afgelopen jaar, is dat niets zeker is en dat ik niet in de toekomst kan kijken. Het plan voor nu blijft gewoon hetzelfde. De komende weken bouw ik voorzichtig aan mijn vorm, zodat ik eind juni aan de marathon training kan beginnen.
