Een blessure in aanloop naar de marathon…

Toen ik besloot mij in te schrijven voor de marathon van Rotterdam, was dit volgens mij het allereerste wat mij bekroop: wat nou als ik een blessure krijg? Deze gedachte stopte ik snel weg door te denken aan de mooie trainingsweken en wat deze afstand mij allemaal ging brengen. Dit gevoel veranderde begin januari…

Twee januari

Het was begin januari en ik begon aan mijn 14 weken durende trainingsschema voor de marathon van Rotterdam. In de laatste 2 maanden van 2018 was ik al wat intensiever gaan trainen en deed ik een aantal duurlopen van 22 kilometer.

Dit veranderde tijdens een korte loop op 2 januari. Het eerste pijntje was een feit. In eerste instantie vond ik er nog niet zoveel van en dacht dat het wel weg zou gaan. Toen het in de volgende runs in die week niet verdween, besloot ik een paar dagen rust te pakken.

Mijn fout

In de tweede week van januari probeerde ik het lopen weer op te pakken. Op woensdagavond liep ik 1,5 kilometer waarna ik besloot om te draaien. De rest van de week nam ik rust, want op zondag had ik de Egmond Halve Marathon op het programma staan. Uiteindelijk heb ik op een harde wijze moeten leren waarom mijn enthousiasme om hieraan deel te nemen, consequenties zou hebben.

Fysio en rust

De eerste dagen naar Egmond, had ik bij het wandelen veel last van mijn linkerkuit. Deze had ik overduidelijk geforceerd. Na een week rust probeerde ik weer een rustige 5 kilometer te lopen, dit was absoluut geen succes. Meteen belde ik de fysio voor een afspraak. Na een kort onderzoek bleek ik mijn kuitspeer overbelast te hebben en zaten er wat knopen in. Gelukkig geen ernstige blessure, maar het houdt mij toch al een aantal weken aan de kant.

Hoe nu verder?

De afgelopen week heb ik veel gewandeld, gefietst en gezwommen. De pijn is verdwenen bij intensief wandelen en fietsen, dus ik hoop deze week weer pijnvrij mijn eerste rondje te kunnen maken. Nog steeds kijk ik met vertrouwen uit naar de marathon van Rotterdam op zondag 7 april!