Het begon in mei met een marathon. daarna volgde een coopertest, een 10 kilometer, een 5 kilometer, een 1000 meter, nog een keer een coopertest en nog een keer een 10 kilometer. Test test testloopjes, het zijn de enige manieren om mij hardlopend uit te dagen dit jaar. Er waren nog 2 afstanden om af te vinken: een 15km en de halve marathon. Over die laatste afstand schrijf ik dit verhaal.
Waarom een halve marathon?
Nadat ik mijn laatste testloop/wedstrijd had gelopen een aantal weken terug op de 10 kilometer, begonnen de volgende afstanden in mijn hoofd te spelen. Alle afstanden heb ik dit jaar al minstens een keer afgestreept, behalve de 15km en de halve marathon. De 15km brengt mij vooral herinneringen aan de Zevenheuvelenloop. Dat vind ik nog steeds een van de mooiste wedstrijden van Nederland. Maar in de halve zie ik een grotere uitdaging, dus kreeg deze afstand de voorkeur om als eerste te gaan lopen. De vraag was alleen nog wanneer?
De trigger
Het is vrijdag, vroeg in de ochtend en ik open mijn Strava. Tot mijn verbazing zie ik dat iemand waarmee ik veel hardloop opeens voluit is gegaan op de halve marathon. Het gevoel wat er op dat moment door mijn lichaam gaat, is een vreemde combinatie van trotsheid en jaloezie. Trots omdat ik het zo’n ongelofelijk prestatie vond die zij had neergezet en jaloezie, omdat ik ook zo graag had gewild dat het voor mij al achter de rug was en ook zo goed verlopen zou zijn. Maar sterker nog dan de gevoelens was dit moment vooral een trigger voor mij. Een trigger om zo snel mogelijk een halve marathon te gaan lopen. Ondanks dat ik de hele week al met een kleine pijntje in mijn heup liep, besloot ik een dag te prikken. het werd zondag rond mijn geliefde tijdstip van 12:30 uur in de middag.
Zondag testloopdag
Het is 12:00 uur en snel teken ik een het rondje uit op afstandmeten.nl. Van te voren had ik al lang in mijn hoofd zitten hoe ik zou willen lopen, maar ik wilde voor de zekerheid nog even kijken waar ik dan het beste kan starten en waar ik dan ongeveer zou finishen. Daarnaast wist ik welk tempo ik ongeveer wilde aanhouden. Het liefst wilde ik iedere kilometer 4:30 lopen en dan kijken of ik de laatste 4 kilometer nog iets kon versnellen zodat ik uit kon komen op een tijd onder de 1 uur en 35 minuten.
Om 12:45 ga ik de deur uit en begin ik met een korte warming up van ongeveer 800 meter. Nooit eerder deed ik een warming up voor een halve marathon, maar deze poging had ik op een serieus tempo in gedachte voor mijn doen. Dus wilde ik dat mijn spieren al warm waren voor de start. In mijn hoofd zie ik dit soort testloopjes als een aanvallende manier van lopen. Lastig om uit te leggen, maar voorheen liep ik denk ik veel afstanden (halve en hele marathons) op een defensieve manier. Tegenwoordig probeer ik tijden aan te vallen wat een hele andere mindset vereist. Maar goed dit is denk ik een onderwerp om een stuk over te schrijven een andere keer. Terug naar de halve marathon.
Twaalf uur drieënvijftig
Klaar voor de start: af. Snel vind ik een tempo waarvan ik denk dat het ongeveer 4:30 per kilometer moet zijn. Het loopt heel comfortabel. Sinds lange tijd loop ik weer met muziek in en ik probeer zo snel mogelijk in een focus modes te komen. Na een paar honderd meter kijk ik op mijn horloge en zie ik dat ik te hard ga. Mijn horloge geeft 4:19 aan en ik wil absoluut niet te hard van start gaan. Maar wat ik ook niet wil is heel de tijd sneller en langzamer lopen om maar op die beoogde snelheid te komen. Op dat moment besluit ik om gewoon door te gaan en te hopen dat mijn tempo langzaam richting de 4:30 gaat.
De route die ik heb gekozen is relatief saai met veel lange rechte stukken. Het is een route die ik gekozen heb, omdat het de flinke wind die er staat, goed kan camoufleren. bijna de gehele route zal ik geen last hebben van de wind. En ik weet dat de laatste paar kilometers heerlijk windje mee zijn. Een moment om naar uit te kijken!
Na 5 kilometer sla ik linksaf de tunnel in en vervolgens weer linksaf. Dit stuk wordt parallel langs de A12. Het is nu ongeveer 8-9 kilometer rechtdoor lopen. De wind is een beetje van de zijkant, waardoor ik er als het goed is niet zoveel last van ga hebben. Het lopen gaat heerlijk. Ik ben gefocust en ik krijg het voor elkaar om met minimale correcties het tempo vast te houden.
Over het lange rechte stuk langs de A12 valt weinig boeiends te schrijven. Er trad geen vermoeidheid op en ik had relatief weinig last van de wind. na 9,5 kilometer nam een ik een gelletje. Deze had ik meegenomen om te voorkomen dat mijn energiepeil in de tweede helft van de halve marathon zou gaan dalen. Het was lang geleden dat ik een gelletje had genomen (lees: tijdens de marathon) en ik kan eerlijk zeggen dat ik ze niet heb gemist.
Windje tegen
Na het lange rechtstuk kwam ik op het volgende lange rechte stuk terecht. Van dit stuk wist ik dat het zwaar ging worden. Flinke wind tegen en het was ook de hele tijd aan het miezeren. De temperatuur was goed, dus liep ik in een korte broek en een shirtje. Wel was ik inmiddels helemaal doorweekt. Zo’n 2,5 kilometer tegenwind resulteerde wel in wat tijdverlies. Dit stuk liep ik gemiddeld ongeveer 4:35 per kilometer. Dit was geen probleem, omdat ik in het eerste stuk al wat secondes had gewonnen. Door het niet erg te vinden om wat tijd te verliezen, kwam ik ook dit stuk ongeschonden door. Wel begon rond de 15 kilometer het aftellen en werd het mentaal een stuk zwaarder om het juiste tempo vast te houden en netjes rechtop te blijven lopen.
Windje mee
Na ruim 16 kilometer draai ik de bocht om de Katwijkerlaan op. De komende 3,5 tot 4 kilometer heb ik alleen maar wind mee. Het lopen gaat opeens weer heel erg ontspannen, maar ik merk dat ik moe word. Voor mijn gevoel ga ik veel harder dan eerder, maar als ik op mijn horloge kijk, zie ik 4:28 staan. Een beetje een tegenvaller, maar ik laat mij niet gek maken en ga gewoon gefocust door met wat ik al ruim een uur aan het doen ben. Bij kilometer 18 merk ik dat ik toch iets ga versnellen. het tempo gaat naar de 4:20 en ook dit kan ik goed volhouden. Mijn doel is nu om dit vol te houden tot de streep.
Het laatste stuk zet ik mijn gedachte echt op 0 en blijf ik maar gewoon doorlopen zonder na te denken. Het is nu aftellen en niet afgeleid raken. Niet toegeven aan de vermoeidheid, en vertrouwen hebben dat ik dit tempo kan vasthouden. Op 1 uur 34 zet ik mijn horloge stop en heb ik mijn beoogde tijd met een minuut verbroken. Als een verzopen kat begin ik te glimlachen. Zo trots dat ik ben op deze loop en deze eindtijd.
Soms heb je van die dagen dat alles gaat zoals je gehoopt had!
2 antwoorden op “Halve marathon testloop”