Jarenlang liep ik rondjes in mijn eentje. Met mijn oortjes in luisterde ik vaak naar muziek of naar een podcast tijdens het hardlopen. Niet alleen de muziek werd daar eentonig van, maar de trainingen vaak ook. Vorig jaar ben ik gaan hardlopen bij een vereniging. RRZ is nu mijn thuisbasis voor het hardlopen en dat heeft mij al veel gebracht het afgelopen jaar.
Uitgesloten
Ooit begon ik met hardlopen, omdat het een makkelijke manier is om te sporten. Hardlopen kan overal en altijd. Je trekt je hardloopschoenen aan, loopt de deur uit en je kunt direct beginnen. Dat was ook de reden waarom ik jarenlang rondjes in mijn eentje liep. Ik bepaalde zelf wanneer ik ging hardlopen, hoe hard ik ging en hoe groot het rondje werd. De vrijheid beviel mij altijd, maar er zat ook een keerzijde aan. Al mijn rondjes waren op hetzelfde tempo. Veel duurloopjes en maar af en toe een snel kort rondje.
Natuurlijk wist ik al een paar jaar dat het lid worden van een vereniging zou helpen om de volgende stap te maken. Met de volgende stap bedoel ik meer variatie in trainingen, sneller worden op de kortere afstanden en natuurlijk ook op de langere afstanden. Maar ik schoof het aanmelden voor mij uit, juist omdat ik die vrijheid van het hardlopen zo kon waarderen. Toen ik vorig jaar verhuisde naar Zoetermeer, besloot ik het direct goed aan te pakken. Ik werd lid bij de Road Runners Zoetermeer.
Hardlopen bij een vereniging
Oke, ’the full experience’ heb ik nog niet echt gehad bij een hardloopvereniging. In januari 2020 liep ik een aantal trainingen mee en werd ik meteen warm onthaald. Het was direct gezellig en ik ontdekte veel nieuwe vormen van trainingen. Maar na een aantal trainingen gooide Corona roet in het eten en werd er voor lange tijd niet in een groep getraind.
De eerste Corona maanden had ik alsnog profijt van het lopen bij een hardloopvereniging. Er was een duidelijk schema dat ik kon volgen en ook via sociale kanalen konden groepsleden elkaar motiveren. De motivatie hielp om ook in die gekke tijd te gaan hardlopen.
Gelukkig konden wij in de zomer van 2020 wel weer in groepjes trainen. Toen ontdekte ik dat trainen bij een vereniging in een groep, gewoon veel leuker is. Voor mij is training in een groep leuker dan alleen lopen, doordat:
- de tijd veel sneller gaat en je nauwelijks doorhebt dat je aan het trainen bent
- je even gezellig in de avond met elkaar kunt kletsen en tegelijkertijd aan het sporten bent
- er zinvolle tips worden gegeven die mij al erg geholpen hebben
Helaas was het eind oktober weer over met de pret en konden er geen trainingen meer worden georganiseerd. Maar de sociale motivatie bleef en daardoor bleef het – op afstand – gezellig.
Resultaat
Ondanks dat mijn debuutjaar bij RRZ anders verliep dan ik van te voren had gedacht, heb ik al een enorme vooruitgang gezien in mijn snelheid. Daarnaast heb ik ook veel meer plezier in het hardlopen gekregen en heb ik ontdekt dat hardlopen ook een sociale bezigheid kan zijn. Lopen bij RRZ in de avond na een dag werken, geeft mij energie en werkt tegelijkertijd ontspannend.
Na het jaren te hebben afgehouden, zou ik hardlopen zonder een vereniging niet meer voor kunnen stellen. Nu nog wachten tot we weer met alle groepsleden wedstrijden kunnen gaan lopen.
