De voetbalwedstrijden afgelast, Code rood door het hele land en pizzabezorgers die de weg niet op kunnen. Allemaal nieuwsberichten die gisteren op mijn telefoon binnen kwamen. Hoe erg zal het nou echt worden dacht ik gisteravond nog. Maar toen ik vanmorgen de gordijnen opende zag ik een prachtig wit landschap. Tijd om mezelf helemaal in te pakken om te gaan hardlopen in de sneeuw.
Na het ontbijt bleef ik maar een beetje naar buiten turen. Het idee om te gaan hardlopen in de sneeuw zat wel al sinds gisteren in mijn hoofd, maar ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten. Zou het te glad zijn? te koud? Of zou ik na een kilometer alweer omdraaien? Zomaar wat vragen die mij belemmerde om al naar buiten te gaan. Toen ik de ingeving kreeg om op Strava te kijken of iemand mij al voor was geweest, zag ik dat dit zo was. Tijd om de schoenen aan te trekken en naar buiten te gaan.
Hardlopen in de sneeuw
Snel trok ik een thermoshirt aan met een windjack eroverheen. Leggings heb ik maar in 1 soort, dus ik pakte maar gewoon een willekeurige. Ohja en ik zette een muts op en deed mijn handschoenen aan. De grootste fout die ik maakte, was de sok keuze. Na een paar minuten hardlopen kwam ik erachter dat ik korte sokken aan had en mijn enkele niet bedekt waren. Het resulteerde in mooie rode enkels die veel sneeuw hebben moeten verdragen.
Al vrij snel merkte ik dat hardlopen in de sneeuw prima te doen is. De schoenen die ik droeg, hebben wel wat profiel, maar zijn zeker geen speciale trailschoenen. Omdat de sneeuw nog vers was, had ik geen problemen om voldoende grip te vinden.
Een rondje door de natuur
Omdat ik deze week al 60 kilometer gelopen had, nam ik mij voor om niet verder dan 10 kilometer te gaan. Precies genoeg op een rondje te maken door het Balijbos. Op een rustig tempo liep ik door de knerpende sneeuw. Om mij heen waren wandelaars, kinderen op sleetjes en er werden sneeuwpoppen gemaakt door mensen van verschillende leeftijdsgroepen. Andere hardlopers (collega’s) ben ik niet tegengekomen vanmorgen. De mooi weer lopers bleven natuurlijk thuis vanmorgen.
Eenmaal aangekomen bij het Balijbos, begon het echte genieten. De prachtige paden tussen de bomen zorgden ervoor dat ik om de zoveel honderd meter stil stond om snel een foto te maken. Af en toe liep ik bijna tot mijn knieën aan in de sneeuw. Het was nog rustig in het Balijbos. Wel liepen er een aantal wandelaars met hun honden. Het waren de honden die het een aantal keren op mij gemunt hadden vanmorgen… Gelukkig kwam ik zonder kleerscheuren het bos weer uit.
De laatste paar kilometer had ik een scherpe tegenwind. Eigenlijk had ik het best warm gekregen van het hardlopen. Maar deze wind was echt ijskoud in mijn gezicht. Gelukkig was ik bijna thuis en door het park kreeg ik genoeg afleiding met het ontwijken van wandelaars en slee-ers. Na 10 kilometer stopte ik mijn horloge en liep ik snel naar binnen voor een warme douche.
Inmiddels is het weer hard aan het sneeuwen buiten. Het lijkt er op dat mijn eerste ervaring met hardlopen in de sneeuw, niet de laatste was dit jaar. Maar nu ben ik er in ieder geval op voorbereid.
