Een raceverslag durf ik het nog niet te noemen. Een startnummer kon ik namelijk nog niet opspelden. Ook ging ik niet voluit en was het eigenlijk meer een training. Maar toch was het iets anders dan een training. Want er waren gespannen koppies en er was een klok waar tegen geracet werd. Het lopen van deze midzomeravondloop was fijn, heel fijn.
Normaal vindt er op de woensdag rond 21 juni een midzomeravondloop plaats bij mij in de buurt. vanwege het C-woord ging deze loop nog steeds niet door en werd er een alternatief bedacht. Vanaf het clubhuis van RRZ werd er een 15 kilometer “wedstrijd” georganiseerd. Met een vast parcours, een start voor iedereen op hetzelfde moment en een klok bij de voorfietser en op de finishplek, was dit het meest dichtbij een wedstrijd sinds de laatste keer in oktober.
De 15 kilometer was de enige afstand die ik voor mijn blessureleed vorig jaar nog niet had gelopen. Hier baalde ik best wel van toen en helaas wist ik al dat ik hiervoor de midzomeravondloop ook niet kon gebruiken om het in te halen. Het plan was om gewoon lekker te lopen en misschien iemand te hazen naar een mooie tijd.
Klaar voor de start, af!
Even na half 8 verzamelde we bij het clubhuis. Gelukkig vond ik daar iemand in de groep die ik mocht hazen. Het doel was gesteld, namelijk onder de 1:10. Hiervoor kozen we om alle kilometers op 4:40 te lopen en aan het einde een sprintje te trekken naar de finish.
Na een korte warming up was het tijd om naar de start te gaan. De omstandigheden waren ronduit perfect. Nauwelijks wind, een heerlijk ondergaand zonnetje en een aangename temperatuur.
Eenmaal bij de start aangekomen, was het bijna direct tijd om te vertrekken. Nog wat laatste info en toen werd er al afgeteld. 3,2,1 go! We waren vertrokken.
De eerste kilometers van de midzomeravondloop
De eerste kilometers waren meteen raak. Het tempo van 4:40 had ik zo te pakken en met wat coaching kreeg ik het voor elkaar om mijn medeloper ook op dat tempo te houden. We liepen midden in de groep van een mannetje of 15. De snelste verdwenen al redelijk snel uit ons zicht en achter ons ook.
Na een kilometer of drie kwam er nog iemand met ons meelopen en in die formatie vervolgden wij onze tocht. De kilometers bleven strak op het tempo en verliepen vrij eenvoudig. Inmiddels waren we ook de eerste veeroosters ongeschonden gepasseerd en kwamen wij bijna aan bij Stompwijk voor de 5 kilometer doorkomst. 23 vlak werd er geroepen toen wij er langs liepen. Dat was mooi, dan liepen we op een 1:09 schema. Altijd fijn om wat marge te hebben.
Naar de 10 kilometer
Het tweede deel van een 15 kilometer is altijd gevaarlijk. Je telt nog niet af voor de laatste kilometers, maar je bent ook niet zo fris meer als tijdens de start. Wat ik merkte in het tweede deel is dat mijn medelopers onbewust begonnen te versnellen. Omdat ik wist dat dit niet hun bedoeling was, besloot ik mij ervoor te zetten om het tempo constant te houden. En dat ging eigenlijk wel heel erg goed. we vervolgden onze tocht en de kilometers tikte we een voor een af.
We liepen wel iets harder dan de beoogde 4:40 per kilometer, maar dat was maar een paar seconde. Het lopen ging bij mij echt vanzelf die avond. Het gaf een heerlijk gevoel om comfortabel 4:35 te lopen en dat kilometers achter elkaar.
De finish
Na het 10 kilometer punt begon het aftellen. Nog steeds deed ik het kopwerk, want ik ontving positieve feedback van mijn medelopers. Het tempo bleef ik strak houden, want ik had niet het idee dat het moment om te versnellen al daar was.
Er werd gelopen in een grote lus waarna er weer over hetzelfde pad terug werd gelopen de laatste kilometers. De laatste drie kilometer begon de lichte versnelling, maar dit kwam nog een een beetje te vroeg. De echte versnelling kwam pas in de 1000 meter naar de finish.
In het zicht van de haven werd er versneld. Eerst ging het tempo naar 4:30, maar in de laatste paar honderd meter werd het toch meer een sprint. 1:08:42 stond er op de klok toen wij over de finish kwamen. En ik voelde mij gewoon nog heel fit. Een dik pr voor mijn medeloper en een enorme boost voor mijn vertrouwen. Dat noem ik nog eens een win win situatie.
