Raceverslag: Birthday Marathon

Het is zondag 31 mei, 6:30 uur exact en de wekker gaat af. Naast dat ik jarig ben, heb ik ook nog bedacht om een marathon te gaan lopen vandaag. Gisteravond keek ik nog naar de lancering van Crew Dragon en hun strakke tijdsplanning zit nu in mijn hoofd. voor mijn marathon is het nu T-minus 2 hours. Deze manier van aftellen blijft in mijn hoofd zitten.

T-minus 1 hour, 50 minutes

Nadat ik rustig heb gedoucht, begin ik aan mijn ontbijt. Het gebruikelijke voor een wedstrijd is voor mij 3 witte puntjes met pindakaas. Waarom? Geen idee, maar zo heb ik het altijd gedaan. Verder luister ik nog wat muziek en kijk ik half naar een serie.

T-minus 30 minutes: tijd om de outfit van vandaag aan te trekken en alle benodigdheden voor onderweg netjes in de Flipbelt te verwerken. Dit gaat redelijk snel waardoor ik nog flink wat tijd heb om onrustig door mijn huis te lopen. Nog één keer een check, check, double check en dan ben ik er klaar voor.

T-minus 5 minutes: het is tijd om naar buiten te gaan. Daar staat Marcel al op mij te wachten. Hij gaat het eerste stuk met mij mee lopen. Terwijl ik naar buiten loop voel ik al meteen het zonnetje op mijn gezicht branden. We weten allebei dat het een warme dag gaat worden. Gelukkig staat er een lekker windje.

T-minus Zero

Het horloge wordt ingedrukt en we zijn onderweg. Mijn AirPods heb ik in mijn oren, maar ik heb nog geen muziek aangezet. De muziek bewaar ik voor noodgevallen en voor momenten dat ik alleen loop. het duurt ongeveer 1 minuut voordat Marcel al aangeeft dat we langzamer moeten lopen. We gaan veel te hard van start en ik moet juist in deze beginfase geen energie verspillen. Even een tandje terug dus. We lopen de bocht om en daar staat mijn moeder al met de camera in haar hand.

De eerste 16 kilometer

Kilometer 1 lopen we nog rustig en vervolgens proberen we het tempo richting de 5:30 per kilometer te krijgen. Na een paar kilometer hebben we het juiste ritme te pakken en dat houden we vast.

De ergste zenuwen zijn verdwenen en ik kan enorm genieten van dit eerste stuk stuk. Er wordt weinig gepraat om energie te sparen, dus het enige wat ik hoor zijn 4 schoenen die in een gelijk ritme het asfalt raken en weer los komen.

Op 13 kilometer staan mijn ouders ons op te wachten op de fiets en zij hebben wat water en gelletjes bij zich. Ik vul alles weer bij en we houden het tempo nog steeds goed vast. Op 16 kilometer buigt Marcel weer af richting Zoetermeer. Ik bedank hem voor het meelopen en dacht hem niet meer te gaan zien.

Dwars door Pijnacker

Toen ik eenmaal Pijnacker inliep werd ik verrast door enorm veel familie en vrienden die langs de kant stonden. Het was het eerste moment die dag dat ik mij jarig voelde. Het gaf ook een enorme motivatie boost om door te lopen. Op 19 kilometer boog ik af richting Delft, waar mijn zus en haar vriend een stuk mee zouden fietsen.

Richting kilometer 30

De muziek ging aan en ik vervolgde mijn weg richting Delft. De zon stond erg te branden, dus ik kreeg het flink warm. Gelukkig was daar al snel mijn zus met een flesje water.

Over de kilometers 22 – 29 valt weinig te schrijven. Het tempo bleef constant en ik ondervond nog geen problemen. Flesjes water waren er in overvloed langs het parcours, dus ik kon gelukkig genoeg blijven drinken. Door de Ackerdijkse plassen genoot ik enorm van de omgeving en liep ik rustig door. Aan het begin van dit gebied stond nog meer familie inclusief vlaggetjes om mij aan te moedigen.

• 

• 

Kilometer 30

Kilometer 30 staat ook wel bekend als het punt waar een marathon begint. Hier liep ik de Groenzoom in en daar stond alle familie nog een keer op mij te wachten om mij aan te moedigen voor de laatste 12 kilometer. Vanaf dit punt zouden mijn ouders ook weer meefietsen.

Eigenlijk was er nog niet zoveel aan de hand op dit punt. Tijdens mijn eerste marathon vorig jaar, zat ik er op dit punt nog helemaal doorheen, maar nu ging het nog goed. De voorgenomen 5:30 per kilometer kon ik nog steeds goed vasthouden dus daar was ik erg blij mee. Er stond wat meer wind in de Groenzoom, waardoor ik iets harder moest werken om het tempo vast te houden. Een aantal mensen van de Road Runners kwamen mij tegemoet fietsen en fietste ook een stuk mee. Genoeg mensen dus om mij door het laatste stuk heen te slepen.

De laatste loodjes

Rond 34 kilometer begon het wel een stuk zwaarder te worden. De benen voelde inmiddels een stuk zwaarder aan en het tempo van 5:30 vasthouden was niet meer vanzelfsprekend. Alsof Marcel dit al had verwacht, dook hij op dit punt weer op, om ook het laatste stuk mee te lopen. Dit was precies wat ik nodig had!

Op 34,5 kilometer nam ik mijn laatste gelletje en voor de verandering was deze niet warm, maar gewoon op normale temperatuur. Daardoor kon ik deze ook nog wel makkelijk wegkrijgen. Wel gaf ik bij Marcel aan dat we het tempo iets terug moesten schroeven. De kilometers liepen terug naar 5:40 en het begon voor mij een stuk zwaarder te worden zowel mentaal als fysiek.

Op 37,2 kilometer kwam de man met de hamer mij tegemoet. het liefst wilde ik doorlopen, maar ik moest echt even een minuutje wandelen. Door de motiverende woorden van Marcel pakte we de draad weer op en ging ik vlak achter hem lopen op een tempo van 5:50 per kilometer. Inmiddels waren we dichtbij huis en waren er nog maar een paar hordes te nemen tot ik de marathon zou voltooien.

Marcel gaf aan dat ik het laatste stuk in blokjes moest opdelen en dat deed ik dus. Dit werkte heel erg goed en op een paar seconde wandelen op 41 kilometer na konden we de marathon uit blijven lopen op dit tempo.

Na 3 uur en 55 minuten stopte ik mijn horloge en had ik mijn doel bereikt: een marathon lopen op mijn verjaardag. Mogelijk nog blijer ben ik met het feit dat ik de marathon onder de 4 uur gelopen heb.

Op naar de volgende!

https://www.strava.com/activities/3540574896

• 

•