Na twaalven hoor je in je bed te liggen of nog aan de bar te staan. In ieder geval hoor je niet te rennen in de nacht. Toch maak ik er eens in de vijf jaar een uitzondering op. Dan loop ik de Droomtijdloop in Delft. De starttijd van deze wedstrijd? Twee uur ’s nachts…
Natuurlijk is er een goede reden voor deze starttijd. De Droomtijdloop wordt georganiseerd in de nacht waarin de klok een uurtje terug wordt gezet. Hierdoor start je om 2 uur en finish je dus een uur sneller dan je normaal zou doen. Menig PR’s en wereldrecords zijn hier al gelopen. Helaas worden ze nooit officieel erkend. Wat je wel krijgt voor je prestatie? Een mooi certificaat ondertekend door de burgemeester met starttijd en finishtijd.
De race
Het parcours bestaat uit 2 rondjes van 10,55 kilometer en gaat zowel door het centrum van Delft als door de natuur. Deze afwisseling maakt het extra leuk. Al is het stuk door de stad in het donker nog best een uitdaging.
Precies om 02:00 uur gingen wij van start. Naast dat mijn zus ook meeliep, waren er ook veel mensen van RRZ aanwezig. Samen met een groepsgenootje ging ik op pad om op een tempo van 5:00 per kilometer te lopen. Het juiste tempo hadden we snel te pakken en zo gingen we op weg.
De eerste paar kilometer vroegen wij ons voornamelijk af wat we aan het doen waren. Het tempo was redelijk constant maar er was niet echt concentratie. Toen we door de stad liepen werd dit gelukkig beter. Na een paar kilometer door de stad liepen we het Delftse Hout in. Hier waren mooie fakkels geplaatst om nog een beetje extra licht te creëren.
Het eerste rondje verliep prima en het tempo was op orde. Met dat tempo gingen we precies 1 uur 45 lopen.
Rondje 2
In de tweede ronde begon mijn lichaam een beetje tegen te sputteren. Conditioneel liep het allemaal nog prima en mijn benen waren nog fris, maar de buik vond het hardlopen op dit tijdstip een minder plan. De tweede ronde was dus met een rommelende buik en dat is ronduit irritant.
Door het strakke tempo van ons, hadden we gaandeweg ook wat medelopers verzameld om ons heen. Ons loopje werd dus meer een pace klus. De tweede keer in Delftse Hout zette ik de knop om. Aftellen naar de finish en niet meer denken aan die rommelende buik.
Stug liep ik de ene na de andere kilometer in 5:00 en uiteindelijk kwamen de laatste kilometers in zicht. Vlak voor de finish probeerde nog iemand een sprintje van mij te winnen, maar ook die kon ik nog aangaan en winnen. In een tijd van 1:44:51 kwam ik over de finish. Redelijk fris, maar wel zin om mijn bed in te gaan. Dan rest mij te zeggen: tot over vijf jaar Droomtijdloop!
