Gisteravond zat ik nog met mijn favoriete hardloopmaatjes M & K te eten in de dorpsstraat in Zoetermeer. Het niet uitschrijven van namen is begonnen in de groepsapp die wij hebben en waarin wij elkaar vaak aanspreken. Blijkbaar zijn wij te lui geworden om namen uit te schrijven en lossen wij het zo op. Maar goed, daar gaat het nu niet om. Na een heerlijk avondje dineren namen wij afscheid en trokken wij de conclusie dat wij elkaar 11 uur later weer zouden zien. We spoelen 9 uur vooruit en ik word wakker. Het is zondagochtend en vandaag ga ik eindelijk weer een – officieuze – wedstrijd lopen. De Roadrunners hebben een 10 kilometer wedstrijd uitgestippeld, waarin een beperkt aantal mensen mee konden doen en waar er in groepjes van 5 wordt gestart.
Klaar voor de start..
Nadat ik gedoucht ben en mijn ontbijt aan het klaarmaken ben, kijk ik naar buiten en zie ik de regen langzaam plaats maken voor een klein zonnetje. Met nauwelijks wind, zijn dit de ideale omstandigheden voor een 10 kilometer wedstrijd. De afgelopen dagen heb ik een aantal keren terug gekeken naar de Strava activiteit waarop ik afgelopen zomer tot een tijd kwam van net onder de 42 minuten (41:55). Dit doe ik deze ochtend nog een laatste keer en vervolgens rijd ik richting de Roadrunners.
Warming up
Bij het clubhuis kom ik M & K weer tegen en gezamenlijk doen wij de warming up richting de startstreep. M doet nooit een warming up en ik doe meestal ook maar wat. Het liefst wil ik gewoon zo snel mogelijk van start. Paar keer zwaaien met de armen en een korte versnelling en ik ben er wel klaar voor.
GO!
Met M maak ik de afspraak om samen te lopen, in ieder geval de eerste 2 kilometer. Mijn doel is om rustig te starten en dan hopelijk aan het eind nog te kunnen versnellen. Zelf had ik niet een concreet doel qua eindtijd, maar het leek mij heel gaaf om weer onder die 42 minuten te duiken. M had als doel om onder de 43 minuten te duiken. M staat zoals gewoonlijk enorm te klungelen bij de start en is eigenlijk nog niet klaar om te starten… irritant.. Toch gaan we met 30 seconde op de klok als 4e groepje van start voor de 10 kilometer. Het parcours is 5 kilometer heen, dan omkeren en weer terug.
De eerste kilometer starten wij iets te hard en mijn doel is om dat tempo terug te brengen. Wel loopt M naast mij wat het lopen zoveel eenvoudiger lijkt te maken. voordat ik startte dacht ik dat ik mij helemaal moest focussen op mijn eigen race en nergens anders naar moet kijken. Maar in de eerste kilometer merk ik dat ik het prettig vind om iemand naast mij te hebben. Als gunstige bijkomstigheid kunnen wij elkaars tempo een beetje in de gaten houden, zodat wij geen gekke dingen gaan doen. Zoals vooraf besproken neem ik de leiding in het bepalen van het tempo en af en toe stuur ik wat bij. Na ongeveer 1,5km hebben wij alle lopers uit eerder gestarte groepjes ingehaald en lopen wij dus vooraan. Het enige wat wij nu moeten is het tempo vasthouden en achter de fietser aan blijven lopen. Het achter een fietser aan kunnen lopen geeft ook veel rust, omdat je niet meer op de route hoeft te letten.
De eerste kilometers
Tot en met kilometer 7 kan ik eigenlijk alleen maar beschrijven als een groot feestje. Het lopen ging eenvoudig en af en toe liepen wij te hard, maar dat konden wij eenvoudig corrigeren. Er zitten wat bruggetjes in het parcours en af en toe springen wij over een plas, maar verder is er geen vuiltje aan de lucht. Na 6 kilometer besef ik mij ook hoe gaaf het is dat wij allebei een mega prestatie aan het neerzetten zijn. Het tempo wat wij nu lopen is zoveel sneller dan de beoogde 42:59 van M. Daarnaast zit ik ook goed op schema om onder de 42 minuten te duiken.
De achtste kilometer vind ik zwaar. Het is nog te vroeg om af te tellen, mijn hartslag stijgt, maar verder merk ik gelukkig dat het tempo niet terugvalt. Daarnaast weet ik dat als ik eenmaal op 8 kilometer zit, wij weer een punt heb bereikt, waarin ik echt kan gaan aftellen en is het ook een punt op het parcours waarin ik weer veel herkenningspunten heb.
Nog 2000 meter
Van te voren hebben wij dit niet afgesproken, maar op het 8 kilometerpunt geef ik bij M aan dat ik stop met pacen en dat als iemand sneller kan, dat die dan nu moet gaan. Zelf heb ik het gevoel dat ik niet veel sneller meer kan. Toch blijven we nog bij elkaar lopen. Zonder dat wij het eigenlijk door hebben, schroeven wij het tempo op met zo’n 10 seconde per kilometer. Wederom besef ik mij in deze kilometer hoe gaaf het eigenlijk is wat wij samen aan het doen zijn. Door bij elkaar te blijven lopen halen we echt het maximale uit elkaar vandaag.
In de laatste kilometer besluit ik er nog een versnelling uit te gooien in de hoop de tijd nog wat ruimer onder die 42 minuten te krijgen. Geen idee heb ik nog over wat voor tijd eruit gaat komen, aangezien ik al 2 kilometer niet meer naar mijn horloge kijk. M blijft volgen in de eindsprint op een paar seconde van mij. Met de finish in zicht, zie ik ook de klok en daarop zie ik een tijd die ik mij niet had kunnen voorstellen vanmorgen. Terwijl ik sta uit te hijgen zie ik 11 seconde later M over de finish komen. Mijn tijd komt uit op 41:13 en de tijd van M op 41:24.
Wat was dit een feestje!
2 antwoorden op “Raceverslag: Roadrunners Zoetermeer 10 kilometer”