De kalender zit vol met wedstrijden deze maanden. Een week na mijn 10-kilometer-PR op de Klaverbladloop is het alweer tijd voor de volgende wedstrijd. Dit keer in Nijmegen, hét strijdtoneel voor de Zevenheuvelenloop: De snelste 15-kilometer-wedstrijd van Nederland en één van mijn favoriete omgevingen om in te lopen.
De weg ernaar toe is weer als vanouds een mijl op zeven, maar uiteindelijk kom ik aan op station Nijmegen Centraal. Nadat ik mij even kan omkleden in de parkeergarage, begin ik aan mijn warming-up. Met een temperatuur van rond de 0 graden en regen op komst besluit ik om maar gewoon net zo lang warm te lopen tot ik van start kan. Uiteindelijk kom ik op een kilometer of 3 uit wanneer het tijd is om naar het startvak te gaan.
De heuvels overwinnen
Het plan voor vandaag is erg duidelijk: Mijn tempo moet 4:15 per kilometer zijn, zo wil ik in 1 uur en 3 minuten finishen. Twee minuten na het startschot passeer ik de startstreep en dan is mijn Zevenheuvelenloop begonnen.
De eerste twee kilometer verlopen soepel. Ik loop op mijn beoogde tempo en ik vind een fijn ritme. Geheel onverwachts vind ik het in de derde kilometer al lastig worden. Natuurlijk weet ik inmiddels maar al te goed hoe deze route loopt qua hoogteverschil, maar toch voelt het omhoog lopen zwaar. Het tempo van 4:15 laat ik gaan en probeer mij op mijn ademhaling te focussen.
Ik sla linksaf en daarmee is het klimmen even voorbij. Inmiddels heb ik 5 kilometer gelopen en de laatste paar kilometers gingen rond de 4:22. Ik ben dus tijd aan het verliezen op mijn schema. Gelukkig is het hier de komende 2 kilometer vlak of zelfs een stukje dalend. Koud heb ik het zeker niet, want ik moet hard werken voor deze tempo’s vandaag.
Op en neer op de Zevenheuvelenweg
Het parcours van de Zevenheuvelenloop bevat geen zeven heuvels, maar loopt over de Zevenheuvelenweg. Mijn race zit er voor de helft op als ik deze bekende weg opdraai. Hier volgen een paar stevige klimmetjes, gevolgd door snelle afdalingen. Het klimmen lukt vandaag niet goed. Als ik op deze weg de steilste klim bedwing, merk ik dat ik mijn ademhaling niet onder controle heb en zelfs een misselijk gevoel krijg. Ik kies ervoor om dan maar rustiger omhoog te lopen. Tijdens de afdalingen op de Zevenheuvelenweg maak ik het goed. Mijn kilometertijden fluctueren en ik heb inmiddels zo’n 20 seconden achterstand op mijn beoogde schema. Gelukkig weet ik dat het meeste klimwerk nu achter de rug is.
De Zevenheuvelenweg zit erop en ik ga een stukje dalen. Meteen loop ik een kilometer in 4 minuten rond, maar dan volgt het zwaarste punt van de Zevenheuvelenloop: de Postweg. Het is de 11e kilometer en deze gehele kilometer loopt omhoog. Nog steeds voel ik mij een beetje misselijk, maar ik weet dat ik straks de laatste 3 kilometer naar beneden ga lopen. Het tempo zakt deze kilometer naar 4:29. In mijn achterhoofd houd ik dat ik straks een hoop goed ga maken. Eindelijk ben ik boven en mag ik beginnen aan de afdaling.
Dalend naar de finish van de Zevenheuvelenloop
Waar alles een beetje tegenvalt vandaag, is dit op het laatste stuk anders. De afdaling voelt goed en mijn benen voelen nog relatief fris. Bij het ingaan van de laatste 3 kilometer zie ik dat een tijd in de 1:03 er, ondanks het eerdere verloop van de race, nog in zit. Deze kilometers gaan hard en voelen vertrouwd. Zelfs het laatste kleine stukje omhoog doet mij niks meer en dan breken de laatste 2500 meter aan. Deze lopen allemaal naar beneden.
De inhaalslag is begonnen en ik loop 4:00 per kilometer. Sneller dan dit wil ik niet lopen, omdat ik toch nog wat voorzichtig ben door de misselijkheid van eerder. Maar dit tempo kan ik aanhouden om mijn beoogde tijd te halen. In de laatste kilometer word ik ontvangen door een hoop supporters en harde muziek. De finish is in zicht en na het passeren van de streep zie ik dat ik ben geëindigd op 1:03:34. Weer een nieuw PR!
2 antwoorden op “Raceverslag: Zevenheuvelenloop 2022”