Ik heb twee woorden om deze week te beschrijven: regen & wind. De ‘mooi-weer-lopers’ konden deze week thuis blijven, want het was verschrikkelijk hardloopweer. Nadat ik vorige week veel trainingen op snelheid had gedaan, deed ik deze week lekker veel duurloopjes. Ondanks alles, ben ik alsnog 4 keer naar buiten gegaan en liep ik in totaal bijna 48 kilometer. Wel op een paar oude schoenen natuurlijk.
Uitlopen op maandag
Na het stuk op 4:10 tempo van zondag, was het op maandag tijd om lekker uit te lopen. Helaas kon ik pas na werk lopen en toen begon het druilerig weer te worden. Gelukkig liepen we wel in een groepje. Iedereen van het groepje had de dag ervoor ook meegelopen met de marathon en had dus wat snelheid in de benen gehad. Daarom tijd voor een rustig rondje.
Het rondje op maandagavond liep door de polder en het was aan het miezeren. Dat mocht de pret niet drukken, want het was enorm gezellig. De marathon van de dag ervoor had nog wel wat evaluatie nodig en verder viel er ook nog wel genoeg te bespreken. Het rondje was 14 kilometer op een constant tempo. De tijd vloog lekker voorbij, maar ik was blij toen ik thuis kwam, mijn hardloopkleding uittrok en lekker onder de warme douche sprong.
Interval in de regen
Woensdag was zo’n typische ‘ik heb geen zin dag’. Op werk was het niet mijn beste dag en het was de hele dag droog buiten, maar zoals je al kunt raden veranderde dat in de avond. Het begon te regenen. Niet te miezeren maar écht te regenen. Ondanks dat ik echt geen zin had, leek het mij wel goed om even te sporten. Niet alleen het sporten, maar ook het leuke gezelschap deed mij goed. Het maakte even niet uit dat het regende.
Voordat ik vertrok had ik mij goed ingepakt. Met een thermoshirt, een jasje die niet geheel water dicht was (kwam ik pas tijdens de training achter) en een petje liep ik naar buiten. We hadden een verzamelpunt afgesproken en vanaf daar had ik een rondje uitgetekend die precies lang genoeg was voor de training. Op het programma stond een 6x 1000 meter met telkens 200 meter rust. De tempo’s waren bij de oneven series ongeveer 4:50 – 4:55 en bij de even series rond de 4:10.
Doordat het rondje precies zo lang was als de training, moesten we direct beginnen. De eerste 1000 meter was op een redelijk rustig tempo en daarna volgde een rustperiode. Om eerlijk te zijn, vond ik dit een beetje een verwarrende training. Meestal komt er na zo’n redelijk comfortabel tempo niet echt een rustperiode. En de verschillen in tempo’s waren daardoor ook best groot. Het zorgde ervoor dat veel gesprekken werden gestart, maar nooit afgemaakt, omdat we dan weer gingen versnellen. Na een hoop halve verhalen, was mijn conclusie dat dit maar gewoon een verwarrende training was. Maar de training vloog wel lekker voorbij en natuurlijk konden we de hele wereld aan na afloop. Want wij hadden in de regen getraind!
Een rondje op zaterdag
De hele week had ik al een paar pijntjes in mijn kuiten. Waarschijnlijk door het tempo van zondag en de daaropvolgende maandagloop. Daarom nam ik na de woensdagtraining twee rustdagen. Op zaterdag twijfelde ik of ik wilde gaan lopen, aangezien ik op zondag ook al zou gaan. Uiteindelijk besloot ik een kort rondje te maken. Gewoon om even lekker buiten te zijn
Met een lekker muziekje in liep ik op een comfortabel tempo door Zoetermeer. Na iets meer dan 40 minuten kwam ik weer thuis. Het hele rondje had ik niet op mijn horloge gekeken, want ik wilde gewoon even lekker zonder doel hardlopen. Ik liep op mijn witte schoenen en gelukkig bleven deze schoon. Precies toen ik naar binnen liep, kwam het weer met bakken uit de hemel. De zoveelste bui van de week.
Sunday Runday
Vanmorgen stond het laatste loopje van deze week gepland. Samen met Kirsten liep ik een rustig duurloopje. Het maken van het rondje had ik uit handen gegeven en zo liepen we vanmorgen op plekken waar ik zelf niet vaak kom. Veel onverharde paden en een paar heuveltjes zorgden voor een route die een stuk minder saai was, dan wanneer ik de route maak.
De eerste kilometers voelde ik wel weer wat pijntjes in mijn kuit, maar eenmaal op de onverharde paden verdween dit al snel. Zelf loop ik niet zo vaak op onverharde paden, omdat ik meestal kies voor rechte asfaltwegen. Vandaag was het wel even lekker om onverhard te lopen. Zonder echt naar ons horloge te kijken liepen we kris-kras door het Westerpark. Het was een heerlijk kletsrondje die voorbij vloog. Uiteindelijk liepen wij op een rustig tempo een afstand van 14 kilometer. En zo kwam het weektotaal op bijna 48 kilometer uit.
Na deze week voornamelijk duurloopjes te hebben gedaan hoop ik volgende week weer wat meer snelheid op te kunnen gaan bouwen. Maar zoals ik eerder op de harde manier geleerd heb, moet ik verstandig omgaan met pijntjes.
