Het is lang geleden dat ik in een week zoveel heb gesport. Volgens Strava maar liefst 9 uur en 6 minuten. Dat komt voornamelijk door een paar mooie en lange fietstochten. Naast het fietsen ben ik ook weer gaan hardlopen deze week. Ik maakte een rustig beginnetje met wat rustige duurloopjes.
Maandag: het begin van de week
De lente brak aan op maandag. Wat een heerlijk weer! In de avond wandelde ik een rondje buiten en kwam tot de conclusie dat ik al een dag of 2 volledig pijnvrij was. En met dat heerlijke weer, kon ik het natuurlijk niet laten om even te gaan rennen.
Thuis trok ik snel mijn hardloopschoenen aan en ging ik naar buiten. Heel voorzichtig en op een heel rustig tempo liep ik 5 kilometer. Het voelde erg goed om weer lekker buiten te zijn en wat kilometers te maken. Eenmaal terug thuis ben ik meteen weer gaan koelen met ijs. Gelukkig kreeg ik geen reactie van het rondje. Een goed begin van de week!
Dinsdag: insmeren en fietsen
Op dinsdagmiddag had ik lekker een middagje vrij genomen. Na de mislukte eerste poging op mijn nieuwe fiets, besloot ik te gaan voor een herkansing. Op maandag had ik ook mijn Garmin binnen gekregen. Een nieuw speeltje om te testen en nog meer reden om op de fiets te springen.
Van te voren had ik in mijn Garmin een route van ongeveer 50 kilometer geprogrammeerd. Als ik daarna nog zin had, kon ik nog wel een extra lusje bedenken was mijn idee hierachter. Het was wederom heerlijk weer, dus ik moest zelfs de zonnebrand uit de kast halen. Het was rustig op de weg en ik had genoeg tijd om te genieten van de Garmin. Eindeloos veel statistieken en kaartjes om te bekijken. Ik moest wel opletten dat ik af en toe nog naar de weg keek.
Uiteindelijk trapte ik lekker door tot ik een rondje van 70 kilometer had gefietst. Met een gemiddelde van 28,5 kilometer per uur, had ik nog best doorgetrapt ook. Na het douchen had ik wel een ijsje verdiend, vond ik zelf.
Woensdag: een mislukt hardlooprondje
Op woensdag wist ik niet zo goed wat ik met mezelf aan moest. De hele dag zat ik binnen te werken en keek ik hoe mooi weer het was buiten. Toen ik eenmaal klaar was met werken, merkte ik pas hoe moe ik eigenlijk was. Hardlopen was dus eigenlijk niet verstandig. Ik besloot eerst maar wat te gaan eten. Na het eten bleef het maar kriebelen om te gaan hardlopen en uiteindelijk trok ik toch mijn hardloopschoenen aan.
Eenmaal buiten startte ik mijn horloge en begon ik te rennen. Al na een paar honderd meter kwam ik erachter dat het een moeizaam rondje zou worden. Mijn hartslag schoot direct omhoog en zou ook niet meer zakken gedurende het rondje. Of het lag aan de bloeddonatie van een week eerder, de hogere temperatuur, de vermoeidheid of een combinatie van allemaal weet ik niet. Het had in ieder geval geen goede invloed op mijn humeur. Na 10 kilometer kwam ik uitgeteld en chagrijnig thuis. Maar nog steeds geen pijntjes, dat was dan weer het goede nieuws!
Vrijdag: de honderd kilometer
Na de moeizame woensdag, ben ik na werk op donderdag op de bank geploft. De hele avond heb ik niets gedaan en vrijdag kwam ik weer fris uit mijn bed. Dat moest ook wel, want er stond een fietstocht van maar liefst honderd kilometer op het programma.
Tijdens die fietstocht gebeurde er zoveel dat ik er een uitgebreid artikel over heb geschreven. samengevat was het koud, viel ik om bij een stoplicht en was de route prachtig! Na ruim honderd kilometer kwam ik thuis en was ik niet eens zo moe. De vermoeidheid kwam later overigens wel.
Zondag: kilometers maken
Na de honderd kilometer van vrijdag, hield ik mij op zaterdag koest. Op zondag was het tijd om het aantal hardloopkilometers op te schroeven. Na een 5 en een 10 kilometer eerder die week, wilde ik op zondag kijken of ik 15 kilometer kon rennen zonder pijn te krijgen.
Het was niet erg inspirerend weer, maar met een lekker muziekje op liep ik naar buiten. Het lopen ging redelijk. Ik hield het tempo constant en mijn hartslag was niet onwijs laag, maar ook niet zo hoog als eerder die week. En beter nog, hij bleef redelijk constant. na een kilometer of 11 was ik blij dat ik geen last kreeg van mijn kuit en scheen. Wel trad er een ander probleem op. De valpartij van vrijdag had ervoor gezorgd dat ik een blauwe knie had en deze knie begon ik een beetje te voelen. Ik denk dat dit de komende dagen wel weg trekt.
Deze week is er zoveel gebeurd dat ik er nog wel een paar duizend woorden over zou kunnen schrijven. Maar voor nu rond ik af en ben ik vooral blij dat ik weer lekker kan sporten.
